Οικογενειακός Προγραμματισμός, Αντισύλληψη, Άμβλωση, Μητρότητα, Οικογένεια και η προστασία τους

Από τα μέσα της δεκαετίας του '70 το γενικό κλίμα στη χώρα μας φαίνεται να είναι έτοιμο να δεχτεί και να προωθήσει νέες ιδέες που θα εξασφάλιζαν την απελευθέρωση της γυναίκας σε ζητήματα όπως αυτά της σεξουαλικότητας και της αναπαραγωγικής διαδικασίας. Οι γυναίκες της εποχής εκείνης, καθώς και τα κινήματα που την εκπροσωπούσαν αντιλήφθηκαν την ανάγκη για ριζικές αλλαγές στους νόμους και στη νοοτροπία τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Θεωρούσαν σημαντικό εκτός απ' την ισότητα και το σεβασμό απ' την πλευρά του άνδρα, να κερδίσουν τον αυτοσεβασμό τους και να συνειδητοποιήσουν την αξία, τα δικαιώματα και τους ρόλους που μπορούν αλλά και οφείλουν να αναλάβουν μέσα στη σύγχρονη κοινωνία

Σημαντικό βήμα προς την παραπάνω κατεύθυνση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η τροποποίηση του Οικογενειακού Δικαίου το 1983. Με το άρθρο 1387 θεσπίζει ότι «Οι σύζυγοι αποφασίζουν από κοινού για κάθε θέμα του συζυγικού βίου», καταργώντας έτσι την πατριαρχική οικογένεια. Μερικές ακόμη θέσεις του νέου Οικογενειακού Δικαίου είναι η τοποθέτηση της γονικής μέριμνας ως υποχρέωση και δικαίωμα και των δύο γονιών, η πιστοποίηση ότι τα εξώγαμα παιδιά είναι εξίσου νόμιμα με όσα γεννιούνται εντός γάμου, ενώ θίγει και τα ζητήματα της λύσης γάμου και του μοιράσματος της κοινής περιουσίας του ζευγαριού.

Επιπλέον, οι σύζυγοι κρατούν πλέον το πατρικό τους επώνυμο, καταργείται η προίκα ενώ η ενηλικίωση ορίζεται στα 18 χρόνια και η εκπαίδευση και ανατροφή δεσμεύεται ως ανεξάρτητη του φύλου.

Ένα ζήτημα που απασχολεί ιδιαίτερα τη σύγχρονη Ελληνίδα είναι αυτό της μητρότητας. Η μητρότητα είναι αναφαίρετο δικαίωμα αλλά και προνόμιο για κάθε γυναίκα. Το ζήτημα είναι ότι οι ελλείψεις, η κακή οργάνωση και η σχετική αδιαφορία που φαίνεται να υπάρχει σε πολλά επίπεδα απ' την πλευρά των κρατικών, πολιτειακών και λοιπών φορέων, θέτουν στη γυναίκα-μητέρα προβλήματα σε ποικίλους τομείς. Είναι αναγκαίο να δοθεί η απαραίτητη προσοχή στο θέμα της μητρότητας, ώστε να μην αποτελεί εμπόδιο ή ανασταλτικό παράγοντα στην προσπάθεια κατάκτησης ισοτιμίας ανάμεσα στα δύο φύλα. Σημαντικό είναι να παρέχεται στις μητέρες η δυνατότητα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας της εγκυμοσύνης τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να πάψουν να αντιμετωπίζουν εμπόδια στην εργασία και στην εργασιακή ανέλιξή τους.

Εκτός όμως απ' την προστασία της οικογένειας και της μητρότητας, οι νέες συνθήκες της κοινωνίας επιζητούν την παρέμβαση του κράτους σε διάφορους ακόμη τομείς. Η γυναίκα είναι χειραφετημένη και έχει κάνει την είσοδό της στην αγορά εργασίας. Αυτό, σε συνδυασμό με τους διαφοροποιημένους και πιο γρήγορους ρυθμούς ζωής, την ενασχόληση με την προσωπική καλλιέργεια και την καριέρα στο χώρο της εργασίας, δημιούργησαν στα νέα άτομα την τάση να παρατείνουν χρονικά τη στιγμή που θα αποφασίσουν να κάνουν οικογένεια. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκε η ανάγκη εξοικείωσης με τα ζητήματα του οικογενειακού προγραμματισμού, της αντισύλληψης και, πιο έντονα, της νομιμοποίησης των αμβλώσεων. Η άμβλωση βέβαια είναι ένα θέμα πολύ πιο σύνθετο. Δεν σχετίζεται απλά με τον οικογενειακό προγραμματισμό, αλλά με το δικαίωμα της κάθε γυναίκας να διαθέτει και να διαχειρίζεται το σώμα της με τον τρόπο που εκείνη θεωρεί ως βέλτιστο.

Στην Ελλάδα αυτό έγινε πραγματικότητα με νόμο που προτάθηκε κατόπιν συνεργασίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης και του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας και που ψηφίστηκε το 1986. Πριν απ' αυτό και εφόσον η άμβλωση αντιμετωπιζόταν σαν ποινικό αδίκημα που προέβλεπε σαν τιμωρία 3 χρόνια φυλάκισης για τη γυναίκα που την έκανε και 10 χρόνια φυλάκισης για το πρόσωπο που της παρείχε τα μέσα για να πραγματοποιηθεί η άμβλωση. Επίσης παράνομη άμβλωση σαφώς συνεπάγεται την έλλειψη ασφαλιστικής προστασίας, ενώ, επιπλέον, οι συνθήκες κάτω απ' τις οποίες λάμβανε χώρα τις περισσότερες φορές, έθεταν σε κίνδυνο την υγεία ή και τη ζωή ακόμη της όποιας εγκύου αποφάσιζε να προβεί σ' αυτή την ενέργεια. Και επιπλέον, ήταν σύνηθες το φαινόμενο της οικονομικής εκμετάλλευσης των γυναικών που βρίσκονταν στην ανάγκη ή τη διάθεση να σταματήσουν να κυοφορούν, αφού τα ποσά που τους ζητούσαν ήταν μεγάλα.


Μετά τη νομιμοποίησή της ήρθε η ιατρική προστασία για τις γυναίκες και ακόμη, εφόσον υπήρχαν οι απαιτούμενες ιατρικές εγγυήσεις, και η ασφαλιστική τους κάλυψη.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε πως η πολιτεία έχει μεριμνήσει θεσμικά για την κάλυψη βασικών ζητημάτων που αφορούν τη γυναίκα και την αυτοδιάθεσή της όμως οφείλει να διατηρεί μια στάση εγρήγορσης, να αφουγκράζεται τις ανάγκες της εποχής και να μη μένει στην τυπική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών. Το ζήτημα δεν είναι απλά και μόνο η ύπαρξη ενός νομοθετικού πλαισίου. Σίγουρα η θέση της γυναίκας την τελευταία εικοσαετία έχει βελτιωθεί σημαντικά όμως απαιτείται μια πιο ώριμη ενασχόληση με το θέμα καθώς υπάρχουν περιπτώσεις που ο νόμος αφήνει ακόμα περιθώρια για τον περιορισμό της γυναικείας βούλησης. Έτσι μαζί με νομιμοποίηση των αμβλώσεων η πολιτεία όφειλε να αναπτύξει ένα πρόγραμμα ενημέρωσης σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού και αντισύλληψης και να τα εντάξει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση καθώς στατιστικά στις ηλικίες αυτές παρατηρούνται τα μεγαλύτερα ποσοστά αμβλώσεων, οι οποίες πολλές φορές γίνονται χωρίς τη θέληση των ίδιων των επιτόκων

Δεν υπάρχουν σχόλια: