Γυναίκα και εργασία

Τα τελευταία είκοσι χρόνια η γυναίκα έχει κάνει δυναμική είσοδο στο χώρο της αγοράς εργασίας. Ο δρόμος για την οικονομική και ατομική της απελευθέρωση ήταν μακρύς και δύσκολος. Η σύγχρονη γυναίκα είναι πλέον οικονομικά ανεξάρτητη, δυναμική και χειραφετημένη. Ωστόσο εξακολουθεί να μην έχει τις ίδιες δυνατότητες και ευκαιρίες με τον άντρα. Στον αντίποδα ,λοιπόν, των πανηγυρικά θετικών αποτελεσμάτων σχετικά με την απασχόληση των γυναικών βρίσκεται η στασιμότητα μιας κατάστασης που είναι θλιβερό να επικρατεί στην εποχή του 21ου αι. Η ουσιαστική ισότητα ανδρών-γυναικών σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία θα αργήσει να έρθει. Τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα οι υψηλές θέσεις (διευθυντών, προέδρων) αποτελούν αυστηρό άβατο για τις γυναίκες. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι εκείνο των Πολιτικών Ποινικών και Διοικητικών Δικαστηρίων που όσο πιο υψηλόβαθμα είναι τόσο λιγότερες είναι οι γυναίκες που τα ****επανδρώνουν****. Τα πρωτεία σ' αυτό τον «αγώνα αποκλεισμού των γυναικών» κατέχει ο Άρειος Πάγος στον οποίο δεν υπηρετεί ούτε μία γυναίκα. Αντιθέτως, συσσώρευση γυναικών παρατηρείται στα ειρηνοδικεία και στα διοικητικά πρωτοδικεία.

Στις μέρες μας δεν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση ευνοϊκή για τη ζωή της σύγχρονης εργαζόμενης Ελληνίδας. Ας μη ξεχνάμε πως πολλές γυναίκες ενώ πληρούν τα αντικειμενικά κριτήρια για την πρόσληψη σε μια θέση ωστόσο προτιμάται ένας άνδρας και με λιγότερα ίσως προσόντα αφού φιλοσοφία της εποχής μας είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος. Στην επίτευξη αυτού του σκοπού η γυναίκα αποτελεί εμπόδιο αφού ως έγκυος και αργότερα ως μάνα απαιτεί πολλές άδειες, επιδόματα και ευνοϊκή μεταχείριση. Για το λόγο αυτό, οι γυναίκες αποκλείονται από πολλές θέσεις με αποτέλεσμα να καλπάζει η γυναικεία ανεργία. Αλλά ακόμα κι αν είναι αποτελεσματικές και ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στη δουλειά τους, δεν μπορούν να ανελιχθούν στην εργασία λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, ενώ οι άνδρες μπορούν ταυτόχρονα να είναι και καλοί πατέρες και καλοί στο χώρο εργασίας τους. Έτσι ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει ουσιαστική βοήθεια στην Ελληνίδα μάνα διότι όταν έχει μικρά παιδιά δεν μπορεί να λείπει από το σπίτι αν δεν εξασφαλίσει ότι κάποιος μπορεί να τα προσέχει. Γι’ αυτό το λόγο η σύγχρονη γυναίκα είναι αναγκασμένη να πληρώνει αδρά ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς για να είναι σίγουρη για την ασφάλεια του παιδιού της. Αλλά ακόμα κι αν καταφέρει να βρει μια θέση σε κάποιο δημόσιο παιδικό σταθμό, αυτό δεν θα αποτελεί σημαντική λύση, αφού μια εργαζόμενη γυναίκα μπορεί να τελειώσει τη δουλειά γύρω στις τέσσερις αλλά οι δημόσιοι παιδικοί σταθμοί κλείνουν γύρω στις δύο..
Ουσιαστική λύση θα δοθεί αν η Πολιτεία σκύψει στο πρόβλημα και αποφασίσει να το αντιμετωπίσει στην ουσία του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί με την προσαρμογή των δημόσιων Παιδικών Σταθμών στις ανάγκες των εργαζόμενων γυναικών, την ενίσχυση του ολοήμερου σχολείου όπως επίσης και η δημιουργία αθλητικών και πολιτιστικών κέντρων για να περνούν τα μεγαλύτερα παιδιά τον ελεύθερο χρόνο τους. Επίσης ένα ακόμη μέτρο που θα αποτελούσε ανάσα για τη σύγχρονη γυναίκα θα ήταν η ενίσχυση του θεσμού της εργασίας από το σπίτι καθώς και η παροχή κινήτρων από το κράτος για την ανάπτυξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας.

Θα πρέπει όλοι και όλες μας να συνειδητοποιήσουμε πως η πορεία προς μια σύγχρονη, δημοκρατική και δίκαιη κοινωνία θα επιτευχθεί όταν αντιληφθούμε τους ρόλους των δύο φύλων ως συμπληρωματικούς και όχι ανταγωνιστικούς, όταν επιδιώξουμε νέους τρόπους διαπαιδαγώγησης των νέων που να συμβαδίζουν με τη νέα κοινωνική φιλοσοφία των ίσων ευκαιριών.