Ένα ζήτημα που θα μπορούσαμε μεν να χαρακτηρίσουμε ως κύριο, αλλά για το οποίο δε, λείπουν εκτενείς ή και συχνές αναφορές, είναι αυτό της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική ζωή.
Από νομικής άποψης, οι Ελληνίδες δεν είχαν εκλογικά δικαιώματα ως και τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Το 1930, μέσω υπουργικής απόφασης, τους δόθηκε το δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές και κοινοτικές εκλογές, αλλά μόνο σε όσες ήταν εγγράμματες και είχαν συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας τους. Το δικαίωμα εφαρμογής του «εκλέγεσθαι» εμφανίζεται στη χώρα μας 4 χρόνια μετά. Από τότε μέχρι σήμερα η συμμετοχή της Ελληνίδας αλλά και της γυναίκας γενικότερα, στην πολιτική ζωή και τους φορείς εξουσίας, είναι αρκετά περιορισμένη, ενώ η στάση της κρίνεται εν μέρει και ως «διστακτική». ο άνδρας κυριαρχεί στην πολιτική ζωή και παραγκωνίζει τη γυναίκα. Το ποσοστό των γυναικών στους οπαδούς και υποψηφίους των πολιτικών κομμάτων είναι μικρό σε σχέση με των ανδρών. Στους καταλόγους των πολιτικών κομμάτων ο αριθμός των εγγεγραμμένων γυναικών είναι πολύ μικρός σε σχέση με αυτόν των ανδρών, ενώ πολλές αποφεύγουν να εκδηλώνονται. Μικρό ποσοστό γυναικών εκπροσώπων βρίσκεται και στα εθνικά όπως και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αν και έχουν φτάσει ως τις ανώτατες βαθμίδες, ο αριθμός τους επιμένει να είναι περιορισμένος Πώς όμως ερμηνεύεται το γεγονός ότι ο πολιτικός ορίζοντας των γυναικών διαγράφεται χλωμός; Θεωρητικά, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλογέων είναι γυναίκες, εάν οι γυναίκες είχαν ίσες δυνατότητες να ασκήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα, τότε τα ποσοστά των γυναικών στο κοινοβούλιο θα έπρεπε να ήταν ίδια περίπου με των ανδρών. Η θεωρία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν επιβεβαιώνεται απ' την πράξη. Αναζητούμε τις αιτίες πρώτα στην πολιτική σκέψη και συμπεριφορά της γυναίκας, την οποία συνήθως σχετίζει με τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες της στον οικογενειακό, κοινωνικό και επαγγελματικό τομέα. Επίσης, αν λάβουμε υπ' όψιν ότι δεν έχει λάβει την κατάλληλη πολιτική παιδεία και δεν έχει συνειδητοποιήσει πως ως ψηφοφόρος διαθέτει το μέσο και τη δύναμη να προκαλέσει κοινωνικές αλλαγές. Ακόμη, οι προκαταλήψεις συνεχίζουν να την ακολουθούν και ως ένα βαθμό, με τη στάση της, τις αποδέχεται και παράλληλα αποδέχεται και την πολιτική που δημιουργούν οι άνδρες. Πριν όμως τις κατηγορήσουμε για απάθεια, ας αναλογιστούμε και τις αυξημένες υποχρεώσεις τους (οικογενειακές, επαγγελματικές) που δεν τις αφήνουν τον απαραίτητο χρόνο που απαιτείται να διαθέσει όποιος θέλει να εκλεγεί και να ασχοληθεί με τα πολιτικά θέματα.
Η πολιτεία στο σημείο αυτό οφείλει στα πλαίσια διαμόρφωσης μιας δίκαιης κοινωνίας ίσων ευκαιριών να παρέμβει και να δώσει την απαραίτητη ώθηση (ουσιαστικός ρόλος της ποσόστωσης) και ενθάρρυνση (άρση των προκαταλήψεων) στις γυναίκες να δουν πιο σοβαρά το ρόλο τους ως πολιτικά όντα και να επιδιώξουν την πιο ενεργή συμμετοχή και υποστήριξή τους στα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου